Atina
Her sene 1 Ekim'de "Dünya Kahve Günü" kapsamında kahve tüketimini motivasyon kılmak ve bu kültürün zenginliğini değişik ülkelerdeki bireylere ulaştırmak düşüncesince etkinlikler düzenleniyor. Kahve yetiştiricilerine dayanak noktası maksadı da haiz etkinlikler, değişik coğrafyaların halkları ortada kültürel etkileşimin artmasına da araştırma görevlisi oluyor.
Yunanistan’da "Yunan kahvesi" yerine bilinen, cezvede, kapuz ateşte, gani köpüklenen biçimde pişirilen Türk kahvesi, asırlardır Anadolu’dan Balkanlar'a denli uzanan açık ortak coğrafyada günce rutinlerin ayrılmaz ortak parçası konumunda.
Kahvenin kokusu, İstanbul’dan Atina’ya göçen İstanbullu Rumların derin yerine yaşamış olduğu Palaio Faliro semtindeki kafelerde de yoğunlaştırılmış pıtrak duyuluyor.
İstanbul'un Kadıköy ilçesindeki Moda semtinden 1990’da Palaio Faliro’ya taşınan Stavros Kaloyannis ve Lena Kaloyannis çifti, Türk kahvesinin tadını da "İstanbul'u hatırlatan" kokusunu da unutamayanlardan.
Stavros Kaloyannis, AA muhabirine İstanbul’daki evlerinde güne sabahleyin kahvesi ile başladıklarını, Moda’da, Emirgan’da içtikleri kahvenin kokusunu hala unutamadıklarını anlattı.
"Kahvenin makbulü kaymaklısıydı"
“Ya sobanın üstüne koyardık cezveyi yada mangalda küllerin içine. Söylediklerine mucibince en iyi kahve közde pişen kahveydi, kaymaklı da olurdu. Kahvenin makbulü de kaymaklısıydı.” diyen Kaloyannis, kahvenin o devre toplumsallaşma düşüncesince de ehemmiyetli ortak anahtar olduğuna dikkati çekti.
Kaloyannis, Türk kahvesinin kendileri düşüncesince günce yaşamın ayrılmaz ortak parçası bulunduğunun altını çizerek, şunları anlatım etti:
"Hem evde hem kahvelerde, Moda’daki çay bahçesinde, Emirgan’da kahve içerdik. Annem, dedem daim kahve içerlerdi. Kulüplere giderdik, cemiyetlere giderdik. Orada ortak tavla oynardık, kahvesine. Kahve içerdik. Hanımlar birbirlerini kahveye çağırma ederlerdi, fala bakarlardı. Başka ortak güzelliği vardı o kahvenin, değişik romantikti. Bir kat gelişigüzel şeb ezanı hassaten kadınlar, kapının önüne çıkarlardı mahallerde, hepsinin ellerinde kahve olurdu. Yanında ihtimal ortak bisküvi falanca vardı. Onlar da otururlardı, sohbetlerini yaparlardı."
"Bir fincan kahvenin kırk sene hatırı vardır." atasözünü anımsatan Kaloyannis, ortak devre İstanbul’da beraberce kahve içtiği arkadaşlarını da özlemle andığının altını çizdi.
Kaloyannis, askerliğini redif zabit yerine yaptığını aktararak, "Anadolu'da, orada üstelik bana ağırlama edilen kahvelerin keyfi ve hatırı, o ihvan halen aklımda." dedi.
