Mersin
Tunceli'de 3 sene evvel şehit sakıt Jandarma Uzman Çavuş Asım Türkel'in Mersin'de canlı ailesi, oğullarının hatıralarını haiz eşya ve fotoğraflarla donattıkları evlerinde, yüreklerindeki soy sop acısını hafifletmeye çalışıyor.
Tunceli'nin Nazımiye ilçesi kırsalında 26 Ekim 2018'de teröristlere müteveccih operasyonda aksi iklim koşullarından etkilenerek şehit sakıt Türkel'in ailesi, oğullarının anısını Mersin'in Toroslar ilçesindeki evlerinde yaşatmaya değişmeyen verdi.
Sokağı Türk bayraklarıyla donatan şehit ailesi, evlerinin girişine de ay-yıldız figürlerinin toprak almış olduğu "Şehit Jandarma Uzman Çavuş Asım Türkel'in Evi" yazılmış resim astırdı.
Ay-yıldızlı Türk bayrağını birlikte odalarının tavanına da işleten aile, evlerinin gelişigüzel köşesini çocuklarının fotoğraflarıyla donattı.
Oğullarının odasında çocuklarının hatırasını yaşatmaya etkin Türkel ailesi, şehit askerin çocukluk fotoğrafları, kıyafetleri, askeri üniformaları ve aşırı sayıda eşyasının toprak almış olduğu odaya gözü üzere bakıyor.
Şehit ailesi, oğullarının anılarını yaşattıkları odada, yüreklerinde tazeliğini koruyucu soy sop acısını dindirmeye çalışıyor.
"Oğlumun künyesini gururla taşıyorum"
Anne Sebahat Türkel, AA muhabirine, evladının yurt ve sembol düşüncesince savaş ederken şehit düştüğünü söyledi.
Oğluyla, şehit olmaksızın birlikte devir evvel telefonla konuştuğunu dile getiren Türkel, "Halimi hatırımı sordu. Sesi aşırı tatlı geliyordu. Meğerse komutanları 'Herkes sevdiğini arasın' demiş. Oğlum da beni aramış. Demek ki onun sevilmiş olduğu benmişim. Hep 'Anne ego şehit olacağım' derdi. İşte erdi muradına." dedi.
Türkel, oğlunun acısını yüreğinin en derinlerinde hissettiğini belirterek, şöyleki bitmeme etti:
"Askerden geldikten sonradan 'Anne ego bilirkişi olacağım' dedi. 'Oğlum yapma, etme, gitme' dedim. Babasıyla da konuşup 'Ben gitmezsem, o gitmezse bu vatanı ki koruyacak?' dedi. Bu ayrıntılar seçme insanlar. Ezan dinmesin, sembol inmesin, doğacak nesiller iyi eyyam yaşayabilsin diyerek zat bedenlerinden vazgeçiyorlar. Bunun şerefi aşırı büyük. Ben bu şerefi gururla taşıyorum. Hiçbir devir giranbaha takamadım ancak oğlumun künyesini gururla taşıyorum."
Evladına iri heyecan duyduğunu özetleyen ana Türkel, laflarını şöyleki sürdürdü:
"Odasına girdiğimde elbiselerini kokluyorum. Fotoğraflarına bakıyorum, ayaklarını, ellerini öpüyorum. Bıçakları, bardakları, kumbarası var. Oğlum neyi seviyorsa onlara bakıyorum hep. Namazımı da burada kılıyorum. Bu odada iri birlikte iştahla salat kılıyorum. Sanki oğlum burada üzere zira oğlum namaza aşırı düşkündü. Oğlumun fotoğraflarıyla avunuyorum. Bu fotoğraflar olmasa birlikte boşluğa düşerim. Her yerde oğlumun fotoğrafları var. Yerim olsa şimdi aşırı koyacağım. Bütün eşyaları burada. Oğlumun kestiği tırnağı üstelik atamam. Oğlumun anılarıyla, onun sevgisiyle yaşıyorum. Var olduğuna inanıyorum. Hayatta o. Sadece dünyada değil. Cennete gitti benim oğlum."
"Eve girdiğimde oğlumun yanına geldiğimi hissediyorum"
Baba Hasan Türkel de oğlunun acısını yaşadığını dile getirdi.
Türkel, oğlunun anısını lüp gelişigüzel köşesinde yaşattıklarını belirterek, şunları kaydetti:
"Oğlumun gelişigüzel seneidevriyesinde misafirlerimiz gelsin görüşme etsin, şehitliğin anlamını ve kesinlikle bulunduğunu anlasınlar, diyerek odasında anılarını yaşatıyorum. Eve girdiğimde oğlumun yanına geldiğimi hissediyorum. Evin zarfında baştan sona Asım'ın fotoğrafları var. Her göz ağız ağıza fotoğraflarıyla dolu. O fotoğraflarla bu arada yaşıyorum. Mermer taşını öperek yaşıyoruz. Biz teni öpemiyoruz. Bir er gördüğümüz devir 'Bizim oğlumuz da böyleydi' diyoruz. Çocuğumuzun fotoğraflarıyla yatıp kalkıyoruz. Allah etraflı şehit ailelerine dayanak versin. Çok zormuş. Bizim derdimizi kimesne anlayamaz. Sadece şehit ailesi anlar. Şehit özgülemek şereftir ancak acısına bükülmek aşırı zor. Bunu çabucak canlı bilir."
