Ankara
Türkiye'de soğan üretiminde ortak numara tam arazi meydan Ankara'ya, geçimlerini iletmek düşüncesince Güneydoğu Anadolu'daki illerden mevrut mevsimsel tarım işçileri, çetin koşullarda çalışmalarını sürdürüyor.
Ankara'nın Polatlı ilçesine ilişkin Adatoprakpınar Köyü'ne ilkbaharda gelip çalışmaya süregelen mevsimsel tarım işçileri, teşrinisani ayının ortasında havalar soğuyunca memleketlerine dönüyor.
İşçiler, çalışmış oldukları müddet süresince tarlaların yakınına kurulan çadırlarda barınıyor. Her aileden ortak kişi, tarlada etkin öteki fasile fertlerine kemirmek ve çay hazırlığı gerçekleştirmek düşüncesince çadırda kalıyor.
Çadır yaşamında su, çarpıcılık ve eğitimle ilişik sorunlar canlı işçiler, tarlada ise levent boylu saatler boyunca, arada tam 40 dereceyi bulan sıcaklıkta arak döküyor.
AA muhabiri, Polatlı'daki mevsimsel tarım işçilerinin hayat koşullarını görüntüledi.
Şanlıurfa'dan mevrut ve 11 senedir Adatoprakpınar Köyü'ndeki tarlalarda idarecilik karşılayıcı Osman Alparslan, AA muhabirine, işçilerin çetin şartlara karşın çalışmalarını sabırla sürdürdüklerini söyledi.
İşçilerin çoğunluğunun Şanlıurfa'dan ve öteki Güneydoğu Anadolu illerinden geldiğini tamlayan Alparslan, çadırlardaki 45 hanede, çocuklarla tahminî 200 ferdin barındığını kaydetti.
Çalışmaya, sabahleyin güneşin geçmiş ışıklarıyla başlayıp geceleyin ezanı sayaç 6-7'ye genişliğinde bitmeme ettiklerini kail Alparslan, "Bu soğanlar çetin şerait altında yetiştirilip, marketlerde ve sofralarda yerini alıyor. Buradaki mesai ağır. Soğanı yolmak, kurutmak, boğazlamak ve sonra ise çuvallayıp yüklemek, bütünü ayrı emek." sanarak konuştu.
"Burada gölgemiz yok"
Şanlıurfa'dan mevrut ve 15 senedir mevsimsel tarım işçisi kendisine etkin 59 yaşındaki Ahmet Kılıç ise ailesiyle senenin 6-7 ayını burada soğanlarla uğraşarak geçirdiklerini söyledi.
Türkiye'nin sofralarına revan soğanların çoğunu burada yetiştirdiklerini tamlayan Kılıç, "Bu soğanların sulamasından çapasına ve sökümüne genişliğinde kılıç uğraşıyoruz ve ekmeğimizi, evlatlarımızın giderlerini buradan kazandıklarımızla çıkarıyoruz." dedi.
Bazı eyyam 38-40 derecede güneşin altında çalıştıklarını tabir fail Kılıç, mesai vermek koşullarını şu şekilde anlattı:
"Burada gölgemiz yok, meridyen düzlemi molalarında yemeğimizi de güneşin altında yiyoruz. Akşam yemeklerimizi hazırlıyoruz devrisi çağ onu yiyoruz o sebepten dolayı taravetli olmuyor. 40 aşama sıcakta caba ılık su içiyoruz. Gündüz buz olmuyor doğrusu dargın su da içemiyoruz. Kuyulardan cari suyu içiyoruz ve arada tam de kuyulardaki ilaçlanmış sulardan içip hastanelik oluyoruz. Çocuklarımız bu sular yüzünden cır cır oluyor. Tüm çağ tozun toprağın içindeyiz geceleyin ezanı ise duş ilişki imkanımız olmuyor su sıkıntısından dolayı. Haftada ortak defa fakat banyo yapabiliyoruz. Bazen soğan kokusundan yatamıyoruz. Hayatımız baş döndürücü yorucu."
"Çocuklarımız tarlanın başında, sabahtan akşama genişliğinde bizi bekliyor"
İşçi Ahmet Kılıç, tarlada bayanların da çalıştığını, birtakımı ailelerin çocuklarının, bakacak kimesne bulunmadığı düşüncesince mecburen tarlaya geldiğini belirterek, "Çocuklar burada tarlanın çevresinde dolaşıyor. Çocuklarımız tarlanın başında, sabahtan akşama genişliğinde sivrisineklerle savaş yazar bizi bekliyor." halinde konuştu.
Günlük yevmiyelerinin sayı farkı 80-90 teklik bulunduğunu kail Kılıç, "İşimiz hakkıyla çetin fakat yurttaşlar da bizim kabilinden sabahtan akşama genişliğinde çalışıyor. Hem dünyalık kazandığımız düşüncesince bununla birlikte bu sebzeler onlara eriştiği düşüncesince kılıç bahtiyar oluyoruz onlar da bahtiyar oluyor. Biz burada çalışarak, mesai gider ederek misyon sunuyoruz ve esasta tamamımız kazanıyoruz." dedi.
