İstanbul
Hayatını oğlunun doğumuyla tanıştığı serebral palsili küçüklere adayan Cengiz Uzun, şimdi ilkin fariza meydana getirmiş olduğu ordudaki deneyimleri yardımıyla tasarladığı makinelerle hastalığın tedavisine ulama sunarken, kurduğu dernekte oluşturduğu tesiste evladı ile bire birlikte kaderi paylaşan küçüklere fonksiyon veriyor.
Amasya'da 1996 senesinde dünyaya mevrut oğlu İbrahim'in fiziki ve cerrahi tedavilere karşın eylem gösterememesi üstünde İstanbul'a oturma sonucu meydan ata Cengiz Uzun, 1984-1990 yıllarında fariza meydana getirmiş olduğu ordudaki askeri tecrübesiyle oğlu düşüncesince ekipmanlar geliştirmeye başladı. Serebral palsili evlatların hikmet tedavisi ve egzersizleri düşüncesince meydana getirmiş olduğu tasarımlarını, sanayide tanıştığı eli uz eşliğinde kullanılabilir vaziyete getiren Uzun, bu makinelerle derneşik otama uyguladığı oğlunun geçmiş adımına 17 yaşında, okumasına 18 yaşında, konuşmasına ise 19 yaşlarında şehadet etti.
Oğlu İbrahim'in şahsi gereksinimlerini karşılayabilecek vaziyete gelmesine karşın serebral palsili küçüklere imge etkilemek ve bu konudaki çalışmalara kılavuz kazanmak düşüncesince çalışmalarını sürdüren Cengiz Uzun, Yeryüzü Serebral Palsililer Bilim, Teknoloji, Araştırma, Geliştirme, Rehabilitasyon, İnovasyon ve Sosyal Yardımlaşma Derneği'ni (SEPARİNDER) kurdu.
Toptancılık yaparak geçimini sağladığını fakat bahis konusu maraz nedeniyle işine yeteri denli bugün ayıramadığı düşüncesince küçülmeye gittiğini özetleyen Uzun, serebral palsili insanlara şimdi enli olanak ve meydan verilmesini beklediklerini söyledi.
SEPARİNDER Başkanı Cengiz Uzun, AA muhabirine, geçmiş el 1996 senesinde duyduğu, hemen sonra kısıtlanmış imkanlarla maksadıyla otama modülü geliştirdiği hastalıkla ait çalışmalarını anlattı.
Oğlunun 1996-2007 yıllarında derin hikmet otama aldığını, arkası sıra cerrahi müdahale bulunduğunu tamlayan Uzun, 2010'da meydana getirilen ikinci ameliyatın arkası sıra eylem göstermeyen oğlunun tedavisi düşüncesince uğraş başlattığını vurguladı. Uzun, geçmiş kendisine evladının bacaklarını akıntı ettirebilmesi düşüncesince askeri deneyimiyle karşı örnek geliştirdiğini ve bunu birlikte otomobil ustası ile tasarladıklarını anlattı.
Hazırlanan makinenin oğlunun fiziki gelişimine ulama sağladığını aktaran Uzun, oğluyla bu arada fiilen tedavide kullanılabilecek değişik zerre ve otomobil tasarımları oluşturduklarına dikkati çekti.
"Kendi gereksinimlerini giderebiliyor, dışarıda 500 mt. gidebiliyor, telefon kullanabiliyor"
İmkansızlığın getirmiş olduğu "mucitlik" ile oğlunun geçmiş adımlarına şehadet etmiş olduğu anı özetleyen Uzun, "Ben bu makineleri yaptıktan birlikte sene sonraları oğlum yürümeye başladı. Oturamayan bebek birlikte sene sonraları (17 yaşında) bu cihazlarla çalışmanın sonucunda yürümeye başladı. Ertesi sene 18 yaşlarında okumaya başladı, 19 yaşlarında dü nazire konuşmaya başladı. Biz 20 yaşlarında geçmiş kari edip belgesini aldık. Siz ayağını düzelttiğiniz devir iletişimi de değişiyor çocukların. Beyindeki apayrı gelişmelere de okazyon oluyorsunuz. Benim oğlum şu an ortaöğretim sona gidiyor. Kendi gereksinimlerini giderebiliyor, dışarıda 500 mt. gidebiliyor, telefon kullanabiliyor." niteleyerek konuştu.
Uzun, askeri disiplinin ve birikimin bu çalışmalarda ehemmiyetli görevi bulunduğunu tabir ederken, "Oradaki birikimim olmasa tek obje yapamazdım. Temeli oraya dayanıyor. O askeri disiplin, o askeri süreklilik, azim, kararlılık, oradaki spor hareketleri, egzersizler, amaç tespit ve gayeye ulaşmak. Bir güruh obje var. Pek aşırı familya buradaki sistemi kopyalıyor gidiyor lakin akıbet alınmıyor. Neden? Belirli birlikte muvazene yok, belli başlı birlikte enfrastrüktür yok, sıkı yok, habitat yok. Bunların tabii iri tesiri var." değerlendirmesini yaptı.
Cihazların cemiyet binasında açılan bölgede serebral palsili bireylerin kullanımına açıkça bulunduğunu kaydeden Uzun, diyar genelinde 100 bin nüfusa ehil gelişigüzel ilçede buna benzeri tesislerin kurulmasını istem etti.
"Bir sene yapılmaksızın 4 bebek hür yürümeye başladı"
Uzun, "Buradaki sistemi ilkin evime sonraları iş yerime taşıdım. İş yerinden sonraları da 'bu iş birlikte cemiyet çatısı altında, her insanoğlunun erişebileceği birlikte ortamda olsun' niteleyerek güç gösterdik. Derneği de hakeza kurduk. Kovid devrinde derneğe 14 bebek sonsuz geldi. Bir sene yapılmaksızın bunun 4 tanesi hür yürümeye geçti. Hepsinde gelişmeler mevcut lakin 4'ü yürümeye geçti." dedi.
Makinelerin patentlerine maddesel gücünün yetmediğini aktaran Uzun, "İşimi aşırı küçülttüm, apayrı birlikte gelirim yok. Derneğin geliri yok, giderleri cebimden karşılıyorum. Buraya mevrut 14 çocuktan 5 tanesinin ailesi boşanmış, ailesinden ayrılmış. Bunlardan tek sevap almıyoruz. Burada tahsil edilen da buranın kirasına, fizyoterapist maaşına gidiyor. Devletin rastgele biriminden yada rastgele birlikte yerden sevap almıyoruz. Bugüne denli da almadık." ifadesini kullandı.
Geriye dönerek yaptıklarına baktığında iri büyüklük yaşadığını, evladı iyileşmesine karşın bu mevzuda çalışmaya bitmeme ettiğini dile getiren Uzun, şunları söyledi:
"Bunlar çocuk, bu füru masum. Ne aileler ne de bu füru bunu seçti ve kendilerine ne yapıldığını bilmiyorlar, onlar değişmeyen vermiyorlar. Cerrahiye gidiyorlar, onlar değişmeyen vermiyorlar; çıkar yol kullanıyorlar, onlar değişmeyen vermiyorlar. Siz olgunlaşmış fert kendisine kullanacağınız ilaçları okuyorsunuz, hekim yeğleme edebiliyorsunuz, cerrahi müdahale yeğleme edebiliyorsunuz lakin bu füru masum. Aileler de masum. Herkes benim kabil aramak mecburiyetinde değil. Araştırmak aşırı iri birlikte proses istiyor. Şimdi ego adale sistemi ne çalışır, mızrap yapısı ne çalışır, insanoğlunun bebeklikten faiz yaşına denli öğrenmesi ne oluşur, beyni ne çalışır, topu topu bunları kıraat etmek mecburiyetinde kaldım. Bir belgem yok, fizyoterapist değilim, hekim değilim lakin eksiksiz bunları kıraat etmek mecburiyetinde kaldım. Okuduklarıma mucibince evlatların ne bunu başarabileceğine değgin buradaki sistemi kurmaya çalıştım. Halen de yapılacak aşırı obje var. İnşallah vatanımızda ehil çıkanlar olur, inşallah bu bigünah evlatların dünyasına dokunmaya faktör olur. Onların mutlulukları yetiyor, onlar o denli seviniyorlar ki o büyüklük gelişigüzel şeye değiyor."
