Kırklareli
Türkiye ile Yunanistan ortada 30 Ocak 1923'te imzalanan sözleşme mucibince meydana gelen kişi mübadelesinin anıları tazeliğini koruyor.
Yaklaşık birlikte çağ evvela yaşanmış olan göçle anne vatana dönen mübadillerin katı bir fazla fazla bugün yaşamda olmasa da geride bıraktıkları hatırat ve fotoğraflar çocuklara, torunlara aktarılıyor.
Yunanistan'da inanma süresince geçinme olanağı kalmayınca değişim kapsamında Türkiye'ye dönenler ortada arsa düzlük Ali Özgüler'in büyükbabası ve babası da Kırklareli'nin Lüleburgaz ilçesine yerleştirildi.
Mübadeleden 3 sene sonradan Çiftlikköy köyünde dünyaya mevrut 96 yaşındaki Ali Özgüler, babası kadar rençperlik yaparak hayatını idame ettirdi.
İki evladı ve 5 torunu olan, benzeri 13 sene evvela ölüm fail Özgüler, şimdilerde çağının şişman birlikte bölümünü radyonun başlangıcında ırlamak kulaktan yahut karye kahvesinde çayını yudumlayarak geçiriyor.
Özgüler'in hafızasında babasından dinlediği değişim hatıraları ise evvel günkü tazeliğini koruyor.
"Dedem ve babam öküz otomobiliyle hicret etmiş"
Özgüler, AA muhabirine, büyükbabası ile babası Ağuş Özgüler'in Yunanistan'dan Türkiye'ye öküz otomobiliyle hicret ettiklerini söyledi.
Dedesi ile babasının değişim yıllarında aşırı şişman müşkülat yaşadıklarını namına aktardığını tabir fail Özgüler, dinlediği anıların aklından birlikte gündüz bile çıkmadığını kaydetti.
Dedesi ve babasının doğduğu köyü kıymetlendirmek istediğini tamlayan Özgüler, "Dedem ile babam değişim ile Türkiye'ye gelmişler. Babam burada evlenmiş. Çiftçilik yaparak geçimlerini sağlamışlar. Bu yer, köyde birlikte Rum'a ilgili çiftlikmiş. Buradaki muhacirler Yunanistan'a gitmiş, oradaki Türkler de buraya gelmişler. Bizimkiler burayı benimsemişler ve burada kalmışlar." sanarak konuştu.
Mübadele sonrası Türkiye'nin dedesine arsa ve homoseksüel verdiğini özetleyen Özgüler, şöyleki konuştu:
"Dedem ve babam Bulgaristan üstünden Edirne'ye, henüz sonradan köye gelmişler. Babamın doğduğu köye gitmeye aşırı yeti ettim ancak nasip olmadı. 1940 ile 1941 yıllarını anlatamam, açlık, aş yok. Ot toplayanlar vardı. Öyle eyyam yaşadık ki demin sahn var, mangır var, dünyalık var, rastgele obje var. O devir birlikte obje yoktu ki. Çarık vardı ayağımıza, altı yoktu. Keten çuvalları kerki ayaklarımıza sarardık, hakeza eyyam geçirdik. Bir titrem buğdayı kıymak düşüncesince dü sefer giderdik. Hayvanlar da tığ de zorluk çekerdik. Yahudilere, Ermenilere ürünlerimizi satardık. Gazımızı, sabanımızı gereksinimlerimizi alırdık. Geçim aşırı zordu gerçekten."
