Trabzon
Trabzon'un Vakfıkebir ilçesi Kemaliye Mahallesi'nde müşahede mânialı 65 yaşındaki Seher Şener ile 88 yaşındaki anası Ayşe İnce, birbirlerine dayanak noktası namına yaşama tutunmaya çalışıyor.
Çocukluk çağından itibaren el ortada "tavuk karası" ve ya "gece körlüğü" namına da tanıdık retinitis pigmentosa hastalığı canlı Seher Şener, 40'lı yaşlarından itibaren müşahede yetisini kaybetti.
Eşinin 13 sene eskiden vefatının arkası sıra bekâr küsurat Şener, anası Ayşe İnce ile yaşamaya başladı. Şener, görememesine karşın evimizdeki kâffesi işleri yapıyor, hem kendisinin bununla beraber annesinin gereksinimlerini karşılıyor.
Kardeşleri apayrı kentlerde yaşayan, evladı da sıfır Şener, ilçedeki birtakımı yakınlarından ve komşularından devir zamane dayanak noktası görüyor.
"Rüzgar derece geldi, geçti"
Ayşe İnce, AA muhabirine, kayıtlara layıkıyla 88 yaşlarında göründüğünü, nüfusa geç yazıldığı düşüncesince birlik yaşını bilemediğini fakat şimdi iri bulunduğunu söyledi.
Eşinin ölüm ettiğini, 5 çocuğunun da apayrı kentlerde bulunduğunu tamlayan İnce, Tonya ilçesine ilişkin Hoşarlı Mahallesi'ndeki evinden ayrılarak kızı ile yaşamaya başladığını anlattı.
Yaşlılık zımnında nice esenlik sorunuyla mücadele fail İnce, yaşamının köyde demet bostan işlerinde çalışmakla geçtiğini, etrafında "kuru taş hesabına yuva karşıcı kadın" namına anıldığını tabir etti.
İnce, 15 yaşlarında evlendiğini, 2'si eşinin eski evliliğinden bulunan 7 çocuğunu zorluklarla büyüttüğünü dile getirerek, "Çok çalıştım, rızkım da bol, verdim de fakire fukaraya, yedim de. Yetimleri baktım, Zonguldak'ım yoktu, Almanya'm yoktu. O biçimde çalıştık, çabaladık. Gece mehtap vurdu mu ego bahçeye inerdim, beller, kazardım. Ömrüm bu vakte geldi. Şükür, otururken namazımı kılıyorum, kaşığımı tutuyorum." dedi.
Genç yaşta birlikte oğlunu toprağa vererek çocuk acısı da canlı İnce, ihtiyarlığın aşırı ağırbaşlı ağırlık bulunduğunu vurgulayarak, "Nasıl oldu, nite gitti, bunlar birlikte hikaye. Rüzgar derece geldi, geçti. Kocamak ağırbaşlı birlikte yük, tutamıyorsun, atamıyorsun, o seviyedeyim işte." niteleyerek konuştu.
İnce, gençliğin aşırı elleme bulunduğunu belirterek, şu biçimde bitmeme etti:
"Nerede bulacağız artık, kaçtı, gitti. Babamın evini ego çevirirdim, en iri evladı bendim. Kimin nesi yok, ona el atardım. Allah da beni rızıklandırdı, kurban olurum onun dobra ismine. 6 dönüm toprak çalışırdım, lüp üstü, serender darı dolar da taşardı. İnsan ömrü yalan, gel, git. Mübarekler derlerdi, 'Geldik birlikte kapıdan, çıktık diğer kapıdan.' Bu kadardır ömür, kılıç bunu aşırı sanıyoruz lakin yok."
Bugünkü durumuna şükrettiğini, lüp içre dolaşabildiğini fakat apayrı birlikte nesne yapamadığını, eve, kızına menfez kulak olmaya çalıştığını tabir fail İnce, "Gerisini kendisi yapıyor, dobra işler yapıyor. Ziyaretimize gelenler oluyor, komşularımız, yakınlarımız geliyor." dedi.
İnce, birlikte şeye gereksinimleri olduğunda, pencereden sapına ip bağladığı kovayı sarkıtarak esnaftan istediğini, onların da kendilerine asistan olduğunu, istedikleri şeyi alarak içerisine koyduklarını aktardı.
"Allah bugünümüzü aratmasın"
Seher Şener de çocukluktan itibaren yaşamış olduğu müşahede problemininin ilerlediğini, 8 senedir yüzdelik 90'a derece yükseldiğini söyledi.
Eşi ölüm edince köyde bekâr canlı annesiyle oturmaya değişmeyen verdiklerini özetleyen Şener, anası düşüncesince Akçaabat kazasından Vakfıkebir'e taşındığını belirtti.
Eşinden küsurat zahmetli maaşı ile geçinen Şener, lüp işlerini gücünün yettiğince kendisinin yaptığını fakat sokağa yegâne başına çıkamadığını, günlerinin evde geçtiğini tabir etti.
Komşularının ve akrabalarının elleme insanoğlu olduğunu, onlardan iane gördüklerini dile getiren Şener, "Çok şükür, elimden geldiği derece anneme bakıyorum, bakacağım da anamdır. Allah bugünümüzü aratmasın." niteleyerek konuştu.