İzmir
Almanya'da canlı Schlıenbecker, 2007 senesinde evlatlık bulunduğunu öğrendikten sonraları asıl ailesini araştırmaya başladı. Ablası 3, kendisi de 2 yaşlarındayken 1988 senesinde İzmir'de ortak caminin önüne bırakıldıklarını öğrenen Schlıenbecker, Türkiye'de ailesini aradı fakat rastgele ortak ize ulaşamadı.
Ulusal ortak gazeteye endamsız ortak müddet evvela çav bulunan Schlıenbecker, hâlâ sonraları Türkiye'de ortak göstergeç programına katıldı. Bu programda ailesine vasıl Schlıenbecker, annesinin İzmir'de, babasının da Ankara'da yaşadığını ve 19 kardeşinin bulunduğunu öğrendi.
Annesiyle İstanbul'da buluşan Schlıenbecker, hâlâ sonraları eşi, evlatları ve 8 kardeşiyle İzmir'e geldi. Burada annesinden ortak an olsun ayrılmayan Schlıenbecker, Almanya'ya dönmeden evvela ortak camide Müslüman oldu.
Schlıenbecker, Buca ilçesindeki annesinin evinde AA muhabirine, Almanya'daki ailesinin evlatlık bulunduğunu tek devir namına söylemediğini belirtti.
Çocukları olduktan sonraları evlatlık olabileceğini düşünmeye başladığını özetleyen Schlıenbecker, "Sosyal medyadan etraflıca seneler tetkikat yaptım. İzmir'e geldim, ailemi aradım fakat ortak akıbet alamadım. Geçtiğimiz günlerde de Türkiye'de neşriyat işleyen ortak göstergeç programına katıldım. Onların sebebiyle aileme asıl ana ve babama kavuştum. Çok mutluyum bu benim düşüncesince ortak hayaldi. İsmimin Vedat bulunduğunu söylediler, ablamın da Hülya...Yıllar sonraları asıl ailene buluşmak aşırı güzel, sevinçliyim." niteleyerek konuştu.
Schlıenbecker, Türkiye'ye dönerek dönmeme noktasında hâlâ değişmeyen vermediğini laflarına ekledi.
Anne Fatma Korhan (58) da evvel eşiyle kaçarak evlendiklerini, ayrıldıktan sonraları 2 yaşındaki Vedat ve 3 yaşındaki Hülya'yı babalarına verdiğini söyledi.
Babalarının çocuklarını cami avlusuna bıraktığını seneler sonraları öğrendiğini özetleyen Korhan, şunları belirtti:
"O devre abim, 'Çocuklarını ver gel' dedi. Ben de babasına evlatları verip ailemin evine döndüm. Çocukları mecburen babalarına verdim. Ben o vakitler bilmiyordum, babaları bakıyor sanıyordum. Birileri sonraları bana, 'Çocukları Almanya'ya götürdü.' dedi. Bunu öğrenince aşırı ağladım. Kızım eteğimi tuttu bırakmadı, o anlamış olur gözümün önünden hayatım süresince tek gitmedi."
Korhan, oğlunun kendilerine ulaşmaya çalıştığını duyar duymaz evvel özellikle buna inanmadığını vurgulayarak, "Ağladım, televizyona baktım hemen. İnanmadım özellikle ve aşırı şaşırdım. Çocuğuma, Vedat'a sarılınca annemden doğma üzere oldum. İnşallah Hülya da gelir. Ona da sarılıp koklarsam kâfi bana. Çocuklarımı tek unutmadım. Sonradan doğan ortak kızıma da Hülya adını koydum. Bu Hülya'yı ötekinin hesabına koydum. Hiç unutmadım. Yemek yiyorum boğazıma takılıyor. Hep dedim onlar ne yedi, açtır, toktur bilmiyorum." ifadelerini kullandı.